![]() düşünün, Hugo'nun Sefilleri'ne "çok uzun bir şiir" diyor bir mektubunda, haşa.īenim okuduğum bu baskının çevirisi bence çok güzeldi. pek çok şiirinde, şiiri herhangi bir yerden bölüp alt satıra geçirseniz cümle öbeklerini, yine aynısını hissedersiniz. ama beni rahatsız etmedi çünkü içerik kaotik olduğu için okurken ağdalı bir romanmış gibi gelmiyor. ![]() Kitabı elinize ilk alsanız size 'kıssadan hisse' havası veriyor çünkü bildiğiniz nesir biçiminde şiirler ve bilinçli bi bulanıklıkta anlatıyor. Bu zamana kadar yazılmış bütün şiire öznel şiir deyip onları çöp saydığı için biçimi tamamen atıyor Rimbaud. ![]() zaten matafor kullanmaktan oldukça uzunlu kısalı peşisıra cümleler yazdığı ve özellikle nida & ünlem çok fazla kullandığı için duyumsatıyor. benim en çok hissettiğim bu oldu, özellikle 'öznellik'ten kaçamadığı şiirlerinde. mutlaka denk gelmişsinizdir coşkulu bir tirata. metinleri sürekli bir 'tamlayan' 'tamlanan' cümbüşü. ben bir şeyin elli ayrı sıfatla betimlenmesine, olmadık kelimelere olmadık anlamlar yüklenmesine bayılırım. kendini öznellikten uzak tutmaya çalıştığı için olabilir bu. Diğeri de sembolizm ancak Baudelaire kadar etkin-etkileyici kullandığını söyleyemem (yahut diğer sembolistlere nazaran). bazen madde alarak 'sahtesine (öyle diyor)', bazen de deneyimleme ile geçiyor bu "bilinmez"e. bunun başlıcası bu esriklik dediğimizde daha güzel olan LSD kafası yani ister gözün arkası deyin, ister gözün önünden çekilmiş perde, bunları aşarak şiir yazma çabası bu. Çok yakın zamanda Baudelaire okuduğum için etkilerini az çok görebildim. Ben yoruma sadece okurken 'ne okuduğumu hissettiğim'i yazacağım.Ĥ şey ile tanımlayabilirim Rimbaud'u: bilinçli esriklik, yoğun metaforlar, anlatımsı tirat, düz yazı. Rimbaud hakkında çok şey söylenmiş, çok şey yazılmış ve çok fazla incelenmiş. “Delivered to owing and flowering with incense and weeds to the sullen whine of nasty flies.I loved deserts, burned out orchards, faded boutiques.I dragged myself down stinking alleyways.General, if there's an old canon left, aim for the glass of splendid shops, into the living rooms.make the city eat its own dust.” ![]() I am of the race that sang under torture. “Priests, professors, masters, you are wrong to turn me over to Justice. While I'm more drawn to A Season in Hell, I've read both parts multiple times and find something different each time. Still, there is no doubt that they are powerful. This doesn't mean I fully understand how Rimbaud's poetry should be interpreted or how each person should approach the poems. Rimbaud's journey, the words and images he uses, is evocative and always speaks to me (even in translation). “Once, if my memory serves me well, my life was a banquet where every heart revealed itself, where every wine flowed.”Ī Season in Hell & Illuminations is a journey in which Arthur Rimbaud serves as poet, visionary and madman. As a poet, Rimbaud is well known for his contributions to symbolism and, among other works, for A Season in Hell, a precursor to modernist literature. After his retirement as a writer, he traveled extensively on three continents as a merchant and explorer until his death from cancer. After assembling his last major work, Illuminations, Rimbaud completely stopped writing literature at age 20 years in 1874.Ī hectic, violent romantic relationship, which lasted nearly two years at times, with fellow poet Paul Verlaine engaged Rimbaud, a libertine, restless soul. During his late adolescence and early adulthood, he produced the bulk of his literary output. He started writing at a very young age and excelled as a student but abandoned his formal education in his teenage years to run away to Paris amidst the Franco-Prussian war. With known transgressive themes, he influenced modern literature and arts, prefiguring. Hallucinatory work of French poet Jean Nicolas Arthur Rimbaud strongly influenced the surrealists.
0 Comments
Leave a Reply. |
AuthorWrite something about yourself. No need to be fancy, just an overview. ArchivesCategories |